- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 气义 >
- 气义三
江陵士子
0字 下载全书
江陵寓居士子,忘其姓名。有美姬,甚贫,求尺题于交广间,游索去万,计支持五年粮食。且戒其姬曰:“我若五年不归,任尔改适。”士子去后,五年未归。姬遂为前刺史所纳,在高丽坡底。及明年,其夫归,已失姬之所在。寻访知处。遂为诗,求媒标寄之。诗云:“阴云漠漠下阳台,惹着襄王更不回。五度看花空有泪,一心如结不曾开。纤萝自合依芳树,覆水宁思返旧杯。惆怅高丽坡底宅,春光无复下山来。”刺史见诗,遂给一百千及资装,便遣还士子。(出《卢氏杂说》)
【译文】
江陵住着一个读书人,忘了叫什么名字了,他的妻子长得很美丽,家里很贫穷。他要出门去收集题诗书画,准备了一些钱,够妻子生活五年的费用。他对妻子说:“我如果五年不回来,你可以随便改嫁。”读书人走了以后,五年没回来。他的妻子嫁给了前刺史,住在高丽坡底。又过了一年读书人回来了,找不到妻子。查访妻子的居住地点以后,他写了一首诗托别人送去。这首诗说:“阴云漠漠下阳台,惹着襄王更不回。五度看花空有泪,一心如结不曾开。纤萝自合依芳树。覆水宁思返旧杯。惆怅高丽坡底宅。春光无复下山来。”刺史见到这首诗,便给了书生的妻子一百贯钱和一些衣物,将她送还给读书人。