- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼十一
刘导
刘导,字仁成,沛国人,梁真简先生瓛三从侄。父謇,梁左卫率。导好学笃志,专勤经籍。慕晋关康曾隐京口,与同志李士炯同宴,于时秦江初霁,共叹金陵,皆伤兴废。俄闻松间数女子笑声,乃见一青衣女童,立导之前曰:”馆娃宫归路经此,闻君志道高闲,欲冀少留,愿垂顾眄。“语讫,二女已至。容质甚异,皆如仙者,衣红紫绢縠,馨香袭人,现年二十余。导与士炯,不觉起拜,谓曰:”人间下俗,何降神仙?“二女相视而笑曰:”住尔轻言,愿从容以陈幽抱。“导揖就席谓曰:”尘浊酒不可以进。“二女笑曰:”既来叙会,敢不同觞。“衣红绢者,西施也,谓导曰:”适自广陵渡江而至,殆不可堪,深愿思饮焉。“衣紫绢者,夷光也,谓导曰:”同官三妹,久旷深幽,与妾此行,葢谓君子。“导语夷光曰:”夫人之姊,固为导匹。“乃指士炯曰:”此夫人之偶也。“夷光大笑而熟视之。西施曰:”李郎风仪,亦足相匹。“夷光曰:”阿妇夫容貌,岂得动人。“合座喧笑,俱起就寝。临晓请去,尚未天明。西施谓导曰:”妾本浣沙之女,吴王之姬,君固知之矣。为越所迁,妾落他人之手。吴王殁后,复居故国。今吴王已耄,不任妾等。夷光是越王之女,越昔贡吴王者。妾与夷光相爱,坐则同席,出则同车。今者之行,亦因缘会。“言讫惘然。导与士炯深感恨,闻京口晓钟,各执手曰:”后会无期。“西施以宝钿一只,留与导。夷光拆裙珠一双,亦赠士炯。言讫,共乘宝车,去如风雨,音犹在耳,顷刻无见。时梁武帝天监十一年七月也。(出《穷怪录》)
【译文】
刘导,字仁成,沛国人,是梁朝真简先生刘瓛的三从侄。他的父亲是刘謇,任梁朝的左卫率。刘导好学,胸有大志,钻研经史典籍,仰慕晋朝的关康曾经隐居在京口,和志同道合的朋友李士炯一同欢宴,就在此时扬子江面刚刚雨过天晴,便一同在金陵把酒言欢,对废都金陵的兴衰存亡都十分感慨。突然听见山中松林之间有几声女子的笑声传来,便看一个婢女,站在刘导的面前说:”从馆娃宫回来的路上经过此地,听到您二位志向高雅,请求二位稍留一段时间,希望您看看我们。“刚说完另外两位女子已经到了。容颜很特别,都象仙女一样美丽,穿着红色和紫色的绢绸衣服,香气袭人,年龄都在二十多岁。刘导和杨士炯不自觉地站起来,对他们说:”人间俗气,怎么能降下你们这样的仙女来?“两个女子互相看了看,笑着说:”快停下你们这轻薄的话吧,希望你们能平静地说出你们深远的抱负。“刘导在酒席边上做揖说道:”尘世浑浊的酒,您二位是不能够喝的。“两个女子笑着说:”既然来和二位相会叙话,怎么能不一起饮酒呢?“穿红衣的女子原来就是西施,她对刘导说:”我们刚才从广陵渡江回来,疲劳得受不了,很想喝一杯酒。“穿紫衣的是夷光,对刘导说:”这是和我一同来的三妹,不介事俗在幽邃的地方隐居很久了,和我一同出来,也应该是有德行的。“刘导对夷光说:”您的姐姐我来给她匹配。“又指李士炯说:”这是您的佳偶呀。“夷光大笑着,仔细看着李士炯。西施说:”李郎的仪表风采,也足以和我匹配。“夷光说:”我这个丈夫的容貌又怎能动人呢?“席上的人都哈哈大笑,都站起来离开席就寝。快到了清晨,两个女子请求离去。天还没亮,西施对刘导说:”我原本是浣沙的女子,吴王夫差的姬妾,你本来知道这些情况,我被越国选中,落入别人手中,吴王死后,又回到故国,而今吴王已经年老,不能让我再等春秋。夷光是越王的女儿,越国过去进贡吴王,我和夷光相互友爱,坐便同席,出门便同坐一车。今天出来,也是因缘份才会面。“说完西施显出精神恍惚的样子。刘导和杨士炯深感遗憾,听到京口清早鸣钟声,各自互相拉着手说:”今后相会没有日子了。“西施把一双宝钿赠给刘导,夷光拆了裙上的一对玉珠也给了李士炯。说完,两个女子乘着宝车象细雨轻风一样离开了,她们的声音还象在耳边,不一会儿,天亮了。那时是梁武帝天监十一年七月。