- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼十六
李光远
0字 下载全书
李光远,开元中,为馆陶令。时大旱,光远大(明钞本大作将。)为旱书,书就暴卒。卒后,县申州,州司马覆破其旱。百姓胥怨,有恸哭者,皆曰:“长官不死,宁有是耶?”其夜,光远忽乘白马,来诣旱坊,谓百姓曰:“我虽死,旱不虑不成。司马何人,敢沮斯议。”遂与百姓诣司马宅,通云:“李明府欲见。”司马大慎,使人致谢。光远责云:“公非人,旱是百姓事,何以生死为准?宜速成之,不然,当为厉矣。”言讫,与百姓辞诀方去。其年旱成,百姓赖焉。(出《广异记》)
【译文】
唐开元年间,李光远做馆陶令。当时天大旱,李光远极力书写旱情,书写成就突然死去。死后,县令告诉了州里,州司马遮掩旱情,百姓全都怨恨。有痛哭的人,都说:“长官不死,哪有这样的事?”那天夜里,李光远忽然乘着白马,来到旱灾地区,对百姓说:“我虽然死了,旱情不考虑不行,司马是什么人?竟敢阻止这样的建议?”于是和百姓到司马宅府去,通告说:“李明府想要见他。”司马非常惊惧,派人表示谢意,李光远责骂道:“你不是人,旱灾是百姓的事,怎么也得以生死为准绳应该尽快解决这事。不这样,必当成为祸害了。”说完,和百姓告辞诀别才离去。那年是大旱年被认定了,百姓多亏李光远。