- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼二
文颖
汉南阳文颖,字叔长,建安中,为甘陵府丞。过界止宿,夜三鼓时,梦见一人跪前曰:“昔我先人,葬我于此。水来湍墓,棺木溺,渍水处半,然无以自温。闻君在此。故来相依。欲屈明日,暂住须臾。幸为相迁高燥处。”鬼披衣示颖,而皆沾湿。颖心怆然,即寤。访诸左右,曰:“梦为虚耳,何是怪?”颖乃还眠,向晨,复梦见,谓颖曰:“我以穷苦告君,奈何不相愍悼乎?”颖梦中问曰:“子为谁?”对曰:“吾本赵人。今属河芒氏之神。”颖曰:“子棺今何所在?”对曰:“近在君帐北十数步,水侧枯杨树下,即是吾也。天将明,不复得见,君必念之。”颖答曰:“诺。”忽然便寤。天明可发,颖曰:“虽云梦不足怪,此何太过。”左右曰:“亦何惜须臾,不验之耶?”颖即起,率十数人将导,顺水上,果得一枯杨。曰:“是矣。”掘其下,未几,果得棺,棺甚朽坏,没半水中。颖谓左右曰:“向闻于人,谓之虚矣。世俗所传,不可无验。”为移其棺,葬之而去。(出《搜神记》)
【译文】
汉南阳人文颖。字叔长。建安年间。任甘陵府丞。有一次到外地去,晚上住下后,夜里三鼓时。梦见一个人跪在他面前说,“过去我祖上把我埋在这里。现在我的墓被水淹了,棺木一半浸在水里,我自己没有办法。听说你在这里,所以来求你。希望你明天不要走,再停留一阵。望能约我迁移到高处干燥的地方。”鬼让文颖看自己的衣服,果然都湿了,文颖心里很难过,就醒了。醒后问旁边睡的人们,都说,“梦都是假的,有什么奇怪的。”文颖就接着睡。睡到拂晓,又梦见那鬼来说,“我把我的困苦告诉你,你怎么不可怜我呢?”文颖在梦中问,“你是谁?”鬼说,“我本来是赵地的人,现在归河芒神管。”文颖问,“你的棺木现在何处?”鬼说,“只离你住地北面十几步远,水边的一根枯杨树下,我就在那里。天快亮了,我该走了,请你别忘了。”文颖答应后就醒了。天亮后要出发时,文颖说,“虽然梦不足怪,我这梦做的也太过分真实了。”朋友们说,“也用不了多少时间,何不去验一验呢。”文颖就领着十几个人,顺河上行,果然看见一棵枯杨树。说,“就是这儿。”往下挖,没一会就看见一个棺木。已经朽坏,被水淹了一半。文颖就对大家说,“都说梦是虚的,人们的传说,得检验后才能证明啊。”于是把棺材挪了,埋葬以后才离去。