- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 妖怪 >
- 妖怪二
富阳王氏
宋元嘉初,富阳人姓王,于穷渎中作蟹断。旦往视之,见一材,长二尺许,在断中,而断裂开,蟹都出尽。乃修治断,出材岸上。明往视之,材复在断中,断败如前,王又治断出材,晨视所见如初。王疑此材妖异,乃取内蟹笼中,束头担归,云:”至家,当斧斫然之。“未至家三里,闻笼中窸窣动。转头,见向材头变成一物,人面猴身,一手一足,语王曰:”我性嗜蟹,比日实入水,破君蟹断,入断食蟹,相负已尔。望君见恕,开笼出我。我是山神,当相佑助,并令断大得蟹。“王曰:”汝犯暴人,前后非一,罪自应死。“此物恳告苦(”恳告苦“原作”种类专“,据明抄本改。)请乞放,王回顾不应。物曰:”君何名?我欲知之。“频问不已,王遂不答。去家转近,物曰:”既不放我,又不告我何姓名,当复何计,但应就死耳。“王至家,炽火焚之,后寂然无复异。土俗谓之山猱。云,知人姓名,则能中伤人。所以勤勤问王,欲害人自免。(出《搜神记》)
【译文】
宋代元嘉初年,富阳有个王某,在河汊里安置了捉蟹的竹栅栏。早上去看,见一块二尺长的木头在栅栏里,栅栏却被弄断,已拦在栅中的螃蟹全都跑了。王某就把栅栏修好,把那块木头扔出去,第二天去看,那块木头又在栅栏里,栅栏又被弄坏了,只好又把那块木头扔出去。把栅栏修好。第三天早上再去看,又和前一天一样。王某怀疑那块木头是妖物,就把它装进蟹笼里挑回去,一面走一面说,”到家我就把你这块木头劈了烧火!“离家还有三里地时,听见笼子里有响动,回头一看,看见那块木头变成了一个人面猴身、一手一脚的怪物,对王某说,”我爱吃蟹,前几天我弄坏你的栅栏进去吃蟹,实在对不起你,请你原谅,把我放走。我是山神,会报答你,让你今后栅栏中天天都抓住满满的蟹。“王某说,”你祸害人,而且前后不是一次,就应该把你弄死。“怪物苦苦哀求放掉他,王只回头看看不答应。怪物问,”你叫什么名字?我想知道。“一再地追问,王某就是不出声。离家不远时,怪物又说,”你不放我,也不告诉我姓名,我还有什么办法呢。看来今天是必死无疑了。“王某到家后,立刻把那块木头烧了,以后再也没出什么怪事。当地人把这种怪物叫”山猱“,说它如果知道人的姓名,就能加害中伤,所以它才一再问王某姓名,是为了害人来解脱自身。