- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 妖怪 >
- 妖怪七
孟不疑
东平未用兵时,有举人孟不疑客昭义。夜至一驿,方欲濯足,有称淄青张评事者至,仆从数十。孟欲谒之。张被酒,初不顾。孟因退就西间。张连呼驿吏,索煎饼。孟默窥之,且怒其傲。良久,煎饼至。孟见一黑物如猪,随盘,至灯影而灭。如此五六返,张竟不察。(明抄本“察”作“祭”。)孟恐惧不睡。张寻太鼾。至三更,孟才寐。忽见一人皂衣,与张角力。久乃相捽入东偏房,拳声如杵。顷之,张被发双袒而出,还寝床上。至五更,张乃唤仆使,张烛巾栉。就孟曰:“某昨醉中,都不知秀才同厅。”因命食,谈笑甚欢。时时小声曰:“昨夜甚惭长者,乞不言也。”孟但唯唯。复曰:“某有故,不可(”故不可“三字原本作”程须“二字,据明抄本改。)早发。秀才可先也。”探靴中,得金一挺,授孟曰:“薄贶,乞密前事。”孟不敢辞,即前去。行数里,方听捕杀人贼。孟询诸道路,皆曰:“淄青张评事,至其驿早发。及明,但空鞍,失张所在。骑吏返至驿寻索,驿西阁中有席角。发之,白骨而已,无泊一蝇肉也。地上滴血无余,唯一只履在旁。相传此驿旧凶,竟不知何怪。”举人祝元膺尝言:“亲见孟不疑说,每诫夜食必须祭也。”祝又言:“孟素不信释氏,颇能诗。其句云:‘白日故乡远。青山佳句中。’后尝持念。溺于游览,不复应举。(出《酉阳杂俎》)
【译文】
东平没有用兵的时候,有一位名叫孟不疑的举人客居在昭义。一天夜里他来到一家驿站,刚要洗脚,有一个自称是淄青张评事的人来到驿站,有几十个仆从。孟不疑想要去拜见他。张评事刚喝过酒,一开始不理睬。孟不疑于是退回来到西间。张评事连喊驿站里的官吏,要煎饼。孟不疑默默地看着,对他的傲慢很生气。许久,煎饼到了。孟不疑看到一个黑东西象猪一样,随着盘子来到灯影之下就消失了。如此往返了五六次,张评事居然没有察觉。孟不疑害怕,没敢睡。张评事不一会儿就发出鼾声。到了三更,孟不疑才睡下。忽然看见一个黑衣人与张评事摔跤。时间长了就互相揪到东偏房,拳击声就象舂米的棒槌声。过了一会儿,张评事披散着头发坦露着双臂出来了,回到床上睡觉。到了五更,张评事就喊奴仆,点灯,梳头,缠头巾,到孟不疑这里说:”我昨天喝醉了,都不知道和您同住在一起!“于是让人摆下酒饭,说说笑笑很高兴,时时小声说:”昨晚上很对不住长者,请不要说了。“孟不疑只是一声声地答应。张评事又说:”我有点事儿,不能早出发。您可以先走。“他探手到靴子里,拿出来一挺金子,送给孟不疑说:”小意思,希望为以前的事保密。“孟不疑不敢推辞,就提前离开了。走了几里,才听到追捕杀人的强盗。孟不疑向路上的人打听,都说:”淄青张评事,到那驿站早早就出发了。到了天明,只剩下空马鞍,不知张评事哪儿去了。骑马的官吏回到驿站寻找,驿站西阁中有一张席子,打开,是白骨而已。没剩下苍蝇大小一块肉。地上滴血没有留下,只有一双鞋放在旁边。相传这个驿站以前很凶,到底不知道是什么怪物。“举人祝元膺曾经说:”亲自听见孟不疑说,他常常警告夜间吃饭必须祭祀。“祝元膺又说:”孟不疑一向不信佛教。他很能作诗,有两句诗是:‘白日故乡远,青山佳句中。’后来曾经拿出来吟诵。他沉湎于游览名山大川,不再参加科举考试。