- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 草木 >
- 草木一(文理木附)
文理木
(凡八种并见《酉阳杂俎》)
宗庙文木
宗庙地中生赤木,人君礼各得其宜也。
【译文】
宗庙的地中央长出红色树木来,这是人、君、礼各方面相宜的征兆。
文木简
齐建元初,延陵季子庙,旧有涌井,井北忽有金石声,掘深二丈,得沸泉。泉中得木简,长尺,广一寸二分。隐起字曰:”庐山道士张陵再拜谒。“木坚而白,字色黄。
【译文】
南齐建元初年,延陵季子庙里,本来有一口井,井北忽然间有金石之声,于是人们就对那里挖掘,挖到两丈深,挖出一眼沸泉,从泉中得到一束木简,长一尺,宽一寸二分,上面的字是:”庐山道士张陵再拜谒。“木简的木质坚硬而且白,字是黄色的。
古文柱
齐建元二年夏,庐陵长溪水冲击山麓崩,长六七尺。下得柱千余根,皆十围,长者一丈,短者八九尺。头题古文,字不可识。江淹以问王俭。俭云:”江东不闲隶书,秦汉时柱也。“
【译文】
南齐建元二年夏,庐陵长溪水把山麓冲垮了一段,长六七尺。从下面得到一千多根柱子,都是十围粗。长的一丈,短的八九尺。柱头上题写着古文,字不能认。江淹带着这一问题去请教王俭。王俭说:”江东不熟悉隶书,这是秦汉时期的柱子。“
三字薪
齐永明九年,秣陵安时寺,有古树,伐以为薪。木理自然有”法天德“三字。
【译文】
南齐永明九年,秣陵安时寺里的一棵古树,被砍倒做了烧柴。人们发现这棵树的纹理自然形成了”法天德“三个字。
天尊薪
唐都官员外陈修古言,西川一县,不记名,吏因换狱卒木为薪,有天尊形像存焉。
【译文】
唐都官员外陈修古讲,西川有一个县,不记得县名了,县吏因为换狱卒的木头当柴烧,发现木柴上有天尊的形象。
太平木
异木。唐大历中,成都百姓郭远,因樵,获瑞木一茎。理成字曰:”天下太平“。诏藏于秘阁。
【译文】
唐大历年间,成都百姓郭远,因为上山打柴,得到一根祥瑞的木头,那上面的纹理形成四个字:”天下太平“。皇帝下诏书把这根木头藏到秘阁里。
天王槐
长安持国寺,寺门前有槐树数株。金监买一株,令所使巧工解之。及入内回,工言木无他异。金大嗟惋,令胶之。曰:”此不堪矣。但使尔知予工也。“及别理解之,每片一天王,塔戟成就焉。
【译文】
长安持国寺的门前有几棵槐树。金监买下一棵,让他手下的能工巧匠们分割它。等到割切到树身之内,工匠说这棵树和其它树没什么两样。金监很是惋惜,让工匠们把树胶合起来,说:”这样切割是不行了,仅是让你们见识见识我的功夫罢了。“等到他另外辨别纹理分割槐树,每片上都有一个天王像,塔和戟也都是木纹生就的。
色陵木
台山有色陵木,理如绫窠。百姓取为枕,呼为色陵枕。
【译文】
台山有色陵木,纹理像绫子构成的巢穴,当地百姓把它做成枕头,称为”色陵枕“。
马文木
凤翔知客郭璩,其父曾主作坊。将解一木,其间疑有铁石,锯不可入。遂以新锯,兼焚香祝之,其锯乃行。及破,木文有二马形,一黑一赤,相啮,其口鼻鬃尾,蹄脚筋骨,与生无异。(出《闻奇录》)
【译文】
凤翔佛寺中主管接待客人的僧人郭璩,他父亲曾是一个作坊的主人。有一回他分割一块木头,锯不进去。他怀疑木中有铁石。于是他换了一把新锯,又烧香祷告,锯才渐渐锯进去。等到锯开,见木纹生成两个马形图案,一黑一红,互相啮咬,它们的口、鼻、鬃、尾、蹄、脚、筋、骨,与活马没有不同。