- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼十五
僧韬光
青龙寺僧和众、韬光,相与友善。韬光富平人,将归,谓和众曰:“吾三数月不离家,师若行,必访我。”和众许之,逾两月余。(逾两月余四字原空缺,据许本、黄本补。)和众往中都,道出富平,因寻韬光。和众日暮至,离居尚远,(离居尚远四字原空缺,据许本、黄本补。)而韬光来迎之曰:“劳师相寻,故来迎候。”与行里余,将到家。谓和众曰:“北去即是吾家,师但入须我,我有少务,要至村东,少选当还。”言已东去。和众怪之,窃言曰:“彼来迎候,何预知也?欲到家舍吾,何无情也?”至其家扣门,韬光父哭而出曰:“韬光师不幸,亡来十日,殡在村东北。常言师欲来,恨不奉见。”和众吊唁毕,父引入,于韬光常所居房舍之。和众谓韬光父曰:“吾适至村,而韬光师自迎吾来,相与谈话里余。欲到,指示吾家而东去。云要至村东,少闲当返。吾都不知是鬼,适见父,方知之。”韬光父母惊谓和众曰:“彼既许来,来当执之。吾欲见也。”于是夜久,韬光复来,入房谓和众曰:“贫居客来,无以供给。”和众请同坐,因执之叫呼。其父与家人并至,秉烛照之,形言皆韬光也。纳之瓮中,以盆覆之。瓮中忽哀诉曰:“吾非韬光师,乃守墓人也。知师与韬光师善,故假为之。如不相烦,可恕造次,放吾还也。”其家不开之,瓮中(瓮中二字原空缺,据许本、黄本补。)密祈请转苦。日出后却覆,如惊飏飞去,而和众亦还。后不复见(还后不复见五字原空缺,据许本、黄本补。)焉。(出《纪闻》)
【译文】
青龙寺僧和众、韬光,相互友好,韬光是富平人,将要回家,对和众说:“我几个月不离开家,师傅如果去,一定去看望。”和众答应他了。过了两个多月,和众去中都,路过富平,就去找韬光。和众日落时到了,离韬光居住的地方还很远,可韬光就亲自来迎接和众说:“烦劳师傅找我,所以就来迎候您。”走了一里多地,将要到家,对和众说:“向北去就是我家,师傅只进去等我,我有一点事情,溜跶到村东,稍等候一会就当回来。”说完已向东去,和众对此感到奇怪,自言自语道:“他来迎候我,怎么会预先知道呢?想要到他家却扔下我,为什么这样无情?”到了他家,敲他家门,韬光父亲哭着出来说:“韬光师傅不幸,过世十多天,葬在村东北边,他常说您想来,遗憾不能见面。”和众吊唁完毕,韬光父亲带他进入室内,在韬光常住的屋子里,和众对韬光父亲说:“我刚才到村子里,可韬光师傅亲自迎接我来的,互相说着话,走一里多地,想要到您府上,他指着哪个是您家就向东去了,说要到村东,稍稍隔一会儿就当回来。我不知道是鬼,正好碰到您,才知道是鬼。”韬光父母吃惊地对和众说:“他既然答应回来,回来就当拦住他,我想看到他。”于是深夜,韬光又来了,进入房内对和众说:“我因贫困客居此地,没有什么给你们的。”和众请求同坐,于是拉着他喊人。他的父亲和家里人一同到了,拿着蜡烛照亮,相貌、说话都是韬光。把他放到大坛子里,用盆盖上他,坛子里忽然有哀痛诉说声:“我不是韬光师傅,是守墓的人。知道师傅您和韬光师傅很好,所以假装是韬光,如果不麻烦您,可容我鲁莽,放我回去吧。”他家里人不打开盖子,坛子里的鬼就频繁请求诉苦。日出后拿开盖子,象急风吹走一样,可是和众也回去了,以后不再见到他。