- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼八
王胡
宋王胡者,长安人也。叔死数载,元嘉二十三年,忽形见还家。责胡以修谨有缺,家事不理,罚胡五杖。傍人及邻里,并闻其语及杖声,又见杖瘢,而不见其形。唯胡独得亲接。叔谓胡曰:”吾不应死,神道须吾算诸鬼录。今大从吏兵,恐惊损乡里,故不将进耳。“胡亦大见众鬼纷闹于村外。俄而辞去曰:”吾来年七月七日,当复暂还。欲将汝行,游历幽途,使知罪福之报也。不须费设,若意不已,止可茶食耳。“至期果还,语胡家人云:”吾今将胡游观,观毕当还,不足忧也。“胡即顿卧床上,泯然如尽。叔于是将胡遍观群山,备观鬼怪。末至嵩高山,诸鬼道胡,并有馔设,其品味不异世中,唯姜甚脆美。胡怀之将还,左右人笑云:”止可此食,不得将远也。“胡又见一处,屋宇华旷,帐筵精美,有二少僧居焉。胡造之,二僧为设杂果槟榔等,胡游历久之,备见罪福苦乐之报,及辞归,叔谓曰:”汝即已知善之当修,返家寻白足阿练。此人戒行精高,可师事也。“长安道人足白,故时人谓为白足阿练也。甚为魏虏所敬,虏王事为师。胡即奉此训,遂与嵩山上年少僧者游学。众中忽见二僧,胡大惊,与叙乖阔,问何时来此。二僧云:”贫道本住此寺,往日不意与君相识。“胡复说嵩高之遇,众僧云:”君谬耳,岂有此耶?“至明日,二僧不辞而去。胡乃具告诸沙门,叙说往日嵩山所见,众咸惊怪。即追求二僧,不知所在。
【译文】
宋代有个叫王胡的人,是长安人。他的叔叔死了好几年后,突然在元嘉二十三年现形回家,责备王胡行为不检点,不好好管理家中的事,应该罚打五棍子。旁边的邻人和亲戚立刻就听到打棍子声和王胡叔叔的说话声,又看见王胡身上被杖打后的印迹,但看不见叔叔本人,只有王胡才能看得见。叔叔对王胡说:”我本来不该去世,是由于阴间需要我清查鬼们的行为记录。我这次来带了不少阴司的官员和随众,怕他们惊动乡亲们,所以没让他们进来。“王胡也真看见村外有不少鬼在吵吵闹闹地。叔叔呆了一会儿就走了,临走时说:”我明年七月七日还回来一趟。那时我打算领你一起走,让你游一游阴曹地府,好知道罪福和因果报应的事。到时候你也不用拿更多的东西供祀我。如果你觉得过意不去,只须供一点饭食茶水就可以了。“第二年七月初七,王胡的叔叔果然又回来了。叔叔对家里人说:”我现在要带王胡到阴间看一看,看完就让他回来,你们不必担心。“只见王胡安然倒在床上,就像死了一样无声无息。叔叔就领着王胡游遍了阴曹地府的山,看了所有的鬼怪,最后来到嵩高山,鬼怪们都来和王胡交谈,并摆下吃食招待王胡。王胡吃那些东西和人间的食品没有什么不同,只有姜吃起来又脆又香,王胡就揣了几块姜打算带回人世。鬼怪们笑着:”只能在这儿吃,不能带远啊。“王胡又来到一个地方,见房舍高大威严,陈设十分精美,里面住着两个年轻的和尚,王胡就拜访了他们。两个和尚为王胡拿来些水果和槟榔请他吃。王胡在阴间游历了很久,把罪福苦乐因果报应的事都看全了。临回阳间前,叔叔对他说:”你现在既然知道在人世应该积德行善,那你回去后就找白足阿练,这个人修行的境界很高,你可以拜他为师。长安道人足白,所以当时人叫他‘白足阿练’,魏国那些敌人们很敬重他,连魏王都拜他为师哩。“王胡记住了叔叔的教导,回来后,就和嵩山上的年轻和尚一起学习。有一天,忽然在和尚群里看见了在阴间认识的那两个和尚,王胡大吃一惊,连忙上前问候,向他们诉说离别后的思念之情,问他们什么时候到阳间的嵩山来的。两个和尚说:”我们本来就是这个寺里的,过去我们从来没见过你呀!“王胡就说起在嵩高山上相识的事,旁边的和尚都说:”你弄错了吧,哪有这种怪事?“第二天,那两个和尚却不辞而别了。王胡就把他游历阴间遇见两位和尚的事告诉了众僧,大家又吃惊又奇怪,就去找那两个和尚,但那儿也没找到。