- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 嘲诮 >
- 嘲诮五
朱泽
0字 下载全书
唐王轩少为诗,颇有才思。游西小江,泊舟苎萝川,题西施石曰:”岭上千峰秀,江边细草春。今逢浣沙石,不见浣沙人。“俄见一女子,振璚珰,扶石笋,低回而谢曰:”妾自吴宫还越国,素衣千载无人识。当时心比金石坚,今日与君坚不得。“既欢会,复有恨别之辞。后萧山郭凝素,闻王轩之遇,每过浣沙溪,日夕长吟,屡题歌诗于石,寂尔无人,乃郁怏而返。进士朱泽嘲之,闻之莫不嗤笑。凝素内耻,无复斯游。诗云:”三春桃李本无言,苦被残阳鸟雀喧。借问东邻效西子,何如郭素拟(素拟原作凝素,据明抄本改)。王轩。“(出《云溪友议》)
【译文】
唐代人王轩少年时就能作诗,很有才气。有一次他去游西小江,船停在苎萝川,在西施石上题诗道:”岭上千峰秀,江边细草春。今逢浣纱石,不见浣纱人。“少顷看见有一个女子,身上的佩玉晃动着,扶着石笋,低声地吟道:”妾自吴宫还越国,素衣千载无人识。当时心比金石坚,今日与君坚不得。“二人欢愉之后,那女子还依依难舍地说了些惜别的话。后来,萧山的郭凝素听说了王轩的艳遇,每次路经浣沙溪,都要在那里长时间地逗留吟咏,多次题诗于浣纱石上,可从来是空寂无人,只好怏怏不快地返回来。进士朱泽曾写诗嘲笑他,听说的人没有不讥笑的。郭凝素心里感到羞耻,便再也不去了。那诗写道:”三春桃李本无言,苦被残阳鸟雀喧。借问东邻效西子,何如郭素拟王轩。