- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼十二
肖思遇
肖思遇,梁武帝从侄孙。父悫,为侯景所杀。思遇以父遭害,不乐仕进。常慕道,有冀神人,故名思遇而字望明,言望遇神明也。居虎丘东山,性简静,爱琴书。每松风之夜,罢琴长啸,一山楼宇皆惊。常雨中坐石酣歌。忽闻扣柴门者,思遇心疑有异,命侍者遥问。乃应曰:“不须问。”但言雨中从浣溪来。及侍童开户,见一美女,二青衣女奴从之,并神仙之容。思遇加山人之服,以礼见之,曰:“适闻夫人云,从浣溪来。雨中道远,不知所乘何车耶?”女曰:“闻先生心怀异道,以简洁为心,不用车舆,乘风而至。”思遇曰:“若浣溪来,得非西施乎?”女回顾二童而笑,复问:“先生何以知之?”思遇曰:“不必虑怀,应就寝耳。”及天晚将别,女以金钏子一只留诀。思遇称“无物叙情”,又曰:“但有此心不忘。”夫人曰:“此最珍奇。”思遇曰:“夫人此去,何时来?”女乃掩涕曰:“未敢有期,空劳情意。”思遇亦怆然。言讫,遂乘风而去。须臾不见,唯闻香气犹在寝室。时陈文帝天嘉元年二月二日也。(出《博物志》,陈校本作出《续博物志》)
【译文】
肖思遇是梁武帝的堂侄孙。父亲肖悫,被侯景所杀。思遇因为父亲被害,不喜欢仕途进取,常仰慕道家,寄希望于神人,故起名叫思遇,字望明。意即希望遇见神明。他居住在虎丘东山,性情闲静,爱好琴书。每当松风之夜,他弹罢琴一声长啸,满山的楼堂殿宇都为之而惊。常常在雨中坐在石头上尽情歌唱。一天,他忽然听到扣柴门的声音,心里想着是否有异人出现,就叫侍人远远地问一问。那人回答说:“不用问。”只说是雨中从浣溪来的。等侍童打开门,就看见了一个美女,后面有二个穿青色衣服的女侍跟从。都象神仙一样美貌。思遇穿上山人的衣服,以礼节会见了这个女子,说:“刚才听夫人说从浣溪来,下着大雨,道路又远。不知夫人所乘的是什么车?”美女说:“听说先生心怀神异之道,以简洁为心境。我就不用车子,乘风而来。”思遇说:“若从浣溪来,你莫非是西施吗?”那美女回头看了下二个女侍,笑着问:“先生怎么知道?”思遇说:“不要心怀疑虑,应该睡觉休息了。”到天亮,那美女就要告别了,她用一只金钏子留做告别之物。思遇说没有什么东西来表达心情,又说:“只有此心不忘。”夫人说:“这是最珍贵的。”思遇又说:“夫人这一去,什么时候再来?”夫人就抹着眼泪说:“不敢商定日期,免得白白劳烦你的情意。”思遇也感到悲伤。夫人说完,就乘风而去,一会就不见了,只闻得香气还在房内。这是陈文帝天嘉元年二月二日的事情。