- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼二十三
窦裕
0字 下载全书
大历中有进士窦裕者,家寄淮海。下第将之成都,至洋州无疾卒。常与淮阴令吴兴沈生善,别有年矣。声尘两绝,莫知其适。沈生自淮海调补金堂令,至洋州舍于馆亭中。是夕,风月晴朗,夜将半。生独若有所亡,而不得其寝。俄见一白衣丈夫,自门步来,且吟且嗟,似有恨而不舒者。久之,今曰:”家依楚水岸,身寄洋州馆。望月独相思,尘襟泪痕满。“生见之,甚觉类窦裕,特起与语,未及,遂无见矣。乃叹曰:”吾与窦君别久矣,定为鬼耶?“明日驾而去,行未数里,有殡在路前。有识者曰:”进士窦裕殡宫。“生惊,即驰至馆,问馆吏,曰:”有进士窦裕,自京游蜀,至此暴亡。太守命殡于馆南二里外,道左殡宫是也。“即至奠拜泣而去。(出《宣室志》)
【译文】
大历年中,有个进士叫窦裕,寄居淮海,落榜后将去成都,走到洋州无疾而卒。窦裕常与淮阴县令吴兴人沈生友善,分别有一年了,互相断绝了消息,不知道他去什么地方。沈生从淮海调补为金堂县令,到了洋州,住在馆亭中。这天晚上,风清月朗,快到半夜,沈生独坐若有所失,不能睡觉。一会儿见一穿白衣男子,从门外走进来,一边吟诵一边叹息,似有遗憾不能舒张的样子。过了很长时间,他吟诵着:”家依楚水岸,身寄洋州馆。望月独相思,尘襟泪痕满。“沈生看见他,觉得很象窦裕,特意起来和他交谈,没等起身,他就不见了。沈生就叹息着说:”我和窦君分别很久了,难道碰见鬼了?“第二天,驾车而去。没走几里路,有个灵柩停在前路。有认识的说:”这是进士窦裕下葬之处。“沈生大惊,就奔回馆亭问馆吏。馆吏说:”有个进士窦裕,从京城到蜀地,走到这暴死。太守命令葬在馆南边二里之外,大道左边下葬的地方就是。“沈生就到坟前哭祭一番而去。