- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼七
庾崇
0字 下载全书
庾崇者,建元中,于江州溺死。尔日即还家见形,一如平生,多在妻乐氏室中。妻初恐惧,每呼诸从女作伴。于是作伴渐疏,时或暂来。辄恚骂云:“贪与生者接耳。反致疑恶,岂副我归意耶?”从女在内纺绩,忽见纺绩之具在空中,有物拨乱,或投之于地。从女怖惧皆去,鬼即常见。有一男,才三岁,就母求食,母曰:“无钱,食那可得?”鬼乃凄怆,抚其儿头曰:“我不幸早世,令汝穷乏,愧汝念汝,情何极也。”忽见将二百钱置妻前,云:“可为儿买食。”如此径年,妻转贫苦不立,鬼云:“卿既守节,而贫苦若此,直当相迎耳。”未几。妻得疾亡,鬼乃寂然。(出《幽明录》)
【译文】
建元年间,有个叫庾崇的人在江州淹死,当天他的鬼魂就回了家,现了形像平生一样,经常呆在妻子乐氏的屋里。乐氏起初很害怕,就找了几个女人来作伴。后来作伴的不常来了,庾崇就不时地来一次,并责骂妻子说:“我喜欢和活着的你接近,你却怀疑厌恶我,岂不辜负了我回家的一片心了吗?”有时妻子的女伴在屋里纺线,忽然纺车纺钟会腾空而起,并在空中被人乱拨乱动,或者被扔下地来,女伴们都吓跑了。从此鬼就常常来。他们有一个男孩,才三岁,向母亲要吃的,母亲说:“没有钱,上哪儿去买吃的?”鬼就十分难过地抚摸着儿子的头说:“我不幸早死,让你受穷,一想到你这样穷苦我心里就悲伤到极点了。”有一次鬼突然把二百钱放在妻子面前说:“给孩子买些吃的吧。”这样过了很久,妻子仍然很贫穷无法过活。鬼说,“你为我守节,仍然这样受穷,我还是把你接了去吧。”不久,妻子就得病死了,鬼也从此消失。