- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼三
谢邈之
0字 下载全书
谢邈之为吴兴郡,帐下给使邹览,乘樵船在部伍后。至平望亭,夜风雨,前部任顿住。览露船,无所庇宿,顾见塘下有人家灯火,便往投之。至有一茅屋,中有一男子,年可五十,夜织薄。别床有小儿,年十岁。览求寄宿,此人欣然相许。小儿啼泣欷歔,此人喻止之不住,啼遂至晓。览问何意,曰:“是仆儿,其母当嫁,悲恋故啼耳。”将晓览去。顾视不见向屋,唯有两塚,草莽湛深。行逢一女子乘船,谓览曰:“此中非人所行,君何故从中出?”览具以昨夜所见事告之,女子曰:“此是我儿,实欲改适,故来辞墓。”因哽咽。至塚号啕,不复嫁。(出《录异传》)
【译文】
谢邈之去赴任当吴兴郡守,手下有个当给使的邹览乘装柴的船在后面押送。到了平望亭时夜晚下起了雨,队伍都停下来。邹览在船上呆着,无处投宿。看见塘下有人家灯火,就投奔去了,来到一座草房,屋里有个男人大约五十岁,深夜编织草帘,旁边另一个床上有个小孩约十岁。邹览请求寄宿,那男人痛快地答应了。那小孩一直在啼哭,男人怎么哄也不停地哭,一直哭到天亮。邹览问那男人孩子为什么这样哭,男人说:“他娘要改嫁,他舍不得,才哭。”天亮后邹览上路,回头看根本没有草房,只有两个坟,埋在很深的野草中。走了一阵碰见个女人坐船来,对邹览说:“这一带根本没有人走,你怎么从那里走出来?”邹览就把所看见的事告诉了女人。女人说:“那孩子就是我儿子啊!我打算改嫁,所以来墓上告别。”说完就抽泣起来。到了坟前就号啕大哭起来,并决心不再改嫁了。