- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 鬼 >
- 鬼五
孙稚
晋孙稚,字法晖,齐般阳县人也。父祚,晋太中大夫。稚幼奉佛法,年十八,以咸康元年八月亡。祚(亡祚原作祚亡。据明抄本乙正。)后移居武昌,至三年四月八日,沙门于法阶行尊像。经家门,夫妻大小出观,见稚亦在人众之中,随侍像行。见父母,见跪问讯,随共还家。祚先病,稚去,无他祸祟,不自将护所致耳。五月当差,言毕辞去,其年七月十五日复归。跪拜问讯,悉如生时。说其外祖父为泰山府君,见稚,说母字曰:”汝是某甲儿耶?未应便来,那得至此。“稚答伯父将来,欲以代謰,有教推问,欲鞭解之,稚救嵿得原。稚兄容,字思渊,时在其侧,稚谓曰:”虽离故形,在优乐处。但读书,无他作,愿兄无忧也,他但勤精进,福自随人矣。我二年学成,当生国王家。同辈有五百人,今在福堂,学成,皆当上生第六天上。我本亦应上生,但以解救先人,因缘缠缚,故独生王家耳。到五年七月七日复归。“说邾城当有寇难,事例甚多,悉皆如言。家人秘之,故无传者。又云:”先人多人罪謰,宜为作福。我今受身人中,不须复营,但救先人也。愿父兄勤为功德,作福食时,务使鲜洁。一一如法者受上福。次者次福。若不能然,徒费设耳。当使平等,心无彼我,其福乃多。“祚时有婢,稚未还时,忽疾殆死。通身皆痛。稚云:”此婢欲叛,我前与鞭,不复得去耳。“推问婢云,前实欲叛,与人为期,日垂至而便住云耳。(出《法苑珠林》)
【译文】
晋代有个孙稚,字法晖,山东般阳县人。父亲叫孙祚,是晋朝太中大夫。孙稚从小就信奉佛法,咸康元年八月,才十八岁就死了。父亲孙祚后来迁居到武汉。咸康三年四月八日那天,和尚把寺庙的神抬出来游行,经过孙祚家时全家都出来看,突然看见已死的孙稚也在游行的人群时,守护着神像走。孙祚看见了父母,就跪下问安,并一起回到家里。这时孙祚有病,孙稚说:”这病没什么大的祸患和鬼祟作怪,是由于父亲没有自身维护的原因,以五月份就会好的。“说完就走了。这年七月十五孙稚又回家来,跪拜问安和活着时一样,说:”外祖父是冥间的泰山府君,并见过我,向我提到我母亲的名字说‘你不是某某的儿子吗?你阳寿未尽,并没召你来怎么就来了?’我说我伯父马上会来,是我要替伯父领罪才来的。不一会就见伯父被抓来,就要受到拷打,我努力营救才得免罪。“这时孙稚回家,见到哥哥在旁边。哥哥叫孙容,字思渊。孙稚对哥哥说,”我虽然离开人世,但却也身在优乐之中,每天只是读书,哥哥不必为我担心,只要勤奋努力,福份也就随之而来了。我再学二年就期满,将投生到人间一个国王家去。我们一同学习的有五百人,都在福堂读书。这五百人学成后都会升到第六层天上去当神仙。我本来也可以升到六层天,但因为我解救伯父,人间的因缘纠缠不断,所以才让我投胎到人间的国王家去。“咸康五年七月七日孙稚又回来了,这次说邾城将会发生流寇作乱,还说了不少事,后来都应验了。只是他家对孙稚还阳回家的事一直保密,所以一直没有人知道,孙稚还说:”咱家的长辈祖先们都有不同的罪过,你们要常常祭礼神灵好替先辈赎罪。我现在已经快转世人间了,不必再作法事祭祀我,要祭祀就是为了救先人,希望父亲兄弟多积善积德才是。以后家里作祭神的供品时一定要新鲜洁净,最洁净的能得到上等的福佑,稍次的得的福佑也必然少,如果祭品不好不净,上供等于白上,对神灵要平等对待,不分你我,这样福才会多。“孙祚当时有个使女在孙稚没回来时忽然病得要死了,全身痛得难忍。孙稚回来后才对父亲说:”咱家这个使女打算逃跑,我前几天抽了她一顿鞭子,她再不能跑了。“后来审问这个使女,果然前几天和一个人约好某一天一同逃跑,到了那天使女却没能跑成。