- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 博戏 >
- 器玩四
令狐绹
唐丞相令狐绹因话奇异之物,自出铁筒,径不及寸,长四寸,内取小卷书于日中视之,乃九经并足。其纸即蜡浦团,其文匀小。首尾相似,其精妙难以言述。又倾其中,复展看轻绢一匹。度之四丈无少,秤之才及半两,视之似非人世所。(按”所“字下脱佚甚多,”返报“二字以下似系虔州刺使条下之下半,中脱裴岳等四条。)返报,太守惧。追叟欲加刑,叟曰:”乞使君不草草,某知书,褚辈只须此笔。乞先见相公书迹,然后创制。“太守示之,叟笑曰:”若如此,不消使君破三十钱者,且更寄五十管。如不称,甘鼎镬之罪。“仍乞械击,俟使回期。太守怒稍解,且述叟事。云:”睹相公神翰,宜此等笔。“相府得之,试染翰甚佳。复书云:”笔大可意,宜优赐匠人也。“太守喜,以束帛赠叟而遣之。(出《芝田录》)
【译文】
唐朝丞相令狐绹,一次说到世间奇异的东西时,他自己拿出一只铁管,直径不到一寸,长四寸,从中取出一小卷书,对着太阳光观看,乃是一部完整的《九经》。这部书所用的纸就是蜡浦团,上面的经文均面小,头尾相似,它的精致奥妙是用语言所表达不出来的。令狐绹将小铁筒倒着顿了几下,又倾出一件东西,展开一看是一匹轻绢。量一下,整四丈,一点也不少;称一下,只有半两重。看它织的那精巧劲儿,不象是人世间的东西。(按:这以下缺很多字。)返回来报告,太守恐惧,追查老翁,并想给他加罪。老翁说:”希望大人不要随随便便地就给我加罪。我也懂得书法,褚遂良只要这样的笔。恳求您先让我看看褚相公的书法真迹,然而我才能制作笔。太守取出褚遂良的书法真迹给老翁看。老翁看完后笑着说:“就象这样,不消太守你破费三十钱,我还可以给你五十管笔。如果不称褚相公的意,我甘受放在鼎镬中油炸水烹的刑罪。”说完,仍旧恳求为他戴上刑枷,让他等待回信再作决定。太守的怒气消了些,并且写封书信给褚遂良,讲述了老翁的事情,说:“看了相公的宝贵墨迹,认为适于用这样的笔。”褚遂良得到这种笔后,试着书写一下,觉得非常好,又写一封回信说:“这种笔非常让我满意,应该更优厚地赏赐制笔的匠人。”太守见到回信后非常高兴,赠送老翁五匹束帛让他回去了。