- 读书 >
- 太平广记 - (宋)李昉、扈蒙、徐铉等 >
- 博戏 >
- 器玩四
李德裕
唐太尉卫公李德裕,尝有老叟诣门。引五六辈舁巨桑木请谒焉,阍者不能拒之。德裕异而出见,叟曰:”此木某家宝之三世矣。某今年耄,感公之仁德,且好奇异,是以献耳。木中有奇宝,若能者断之,必有所得。洛邑有匠,计其年齿已老,或身已殁。子孙亦当得其旨。设非洛匠,无能有断之者。“公如其言,访于洛下,匠已殂矣。子随使而至。玩视良久曰:”可徐而断之。“因解为二琵琶槽,自然有白鸽,羽翼嘴足,巨细毕备。匠料之微失,原薄不中,一鸽少其翼。公以形全者进之,自留其一。今犹在民间。水部员外卢延让,见太尉之孙,道其事。(出《录异记》)
【译文】
唐朝李德裕任太尉时,曾经有一个老翁来到府门前,要求拜见他。这老翁让人抬着一段在他家生长了五六代的巨大桑木,守门人没法拒绝就通报进去。李德裕觉得不寻常,出来接见了这位老翁。老翁说:”这段桑木我家已经珍藏三代了。我现在已到耄耋之年,很是敬佩您的仁德,也听说太尉非常喜好稀奇古怪的东西,因此将它奉送给您。这段桑木中有奇宝,如果让一个技术非常高的匠人调理它,就能得到这奇宝。洛阳城里有一名匠人能调理它,但是算算他的年岁已经老了,或者已经死了。可是他大概还有子孙后代,也一定能承继下他的技艺的。如果不是洛阳这家工匠,没有人能调理好这段桑木的。“李德裕按照老翁告诉的话,派人到洛阳去查找那位老匠人,果然已经死去了。于是,将老匠人的儿子召到府上。这位老匠人的儿子,将桑木反复地把玩、察看了许久,说:”可以慢慢地调理。“后来剔解出二枚琵琶槽,每枚槽上都有一只木纹理自然生成的白鸽,羽翼足嘴,凡是鸽子身上有的都具备。由于技艺不到家,在剔解中小有差误,做出来的琵琶槽薄厚有些不均匀,其中的一枚鸽身上少了翅膀。李德裕将其中有全形鸽身的琵琶槽进献给皇上,少鸽翅膀的那枚自己留下。这枚琵琶槽现在还在民间。水部员外卢延让见过李太尉的孙子,他们曾经说起过这件事。