- 读书 >
- 中国的智慧 - 林语堂 >
- 第二部分 中国民主文献 >
- 子思《中庸》
二、中庸
0字 下载全书
(二)仲尼曰:“君子中庸(‘中庸’通常译为‘the Mean’)a,小人反中庸。君子之中庸也,君子而时中;小人之中庸也,小人而无忌惮也。”
(三)子曰:“中庸其至矣乎!民鲜能久矣!”
(四)子曰:“道之不行也,我知之矣:知者过之,愚者不及也;a‘中’意为‘中心的’,‘庸’意为‘恒常的’。整个思想表达了一个准则概念。第二、三、四、五、六节有可能最初是独立的书,后来跟其他节(第一、七、八、九、十节)合并在一起。这两部分的风格迥然相异,这也说明了从第一节的中和(central harmony)到第二节的中庸(Golden Mean)的突兀变化。”
“道之不明也,我知之矣:贤者过之,不肖者不及也。人莫不饮食也,鲜能知味也。”
(五)子曰:“道其不行矣夫!”
(七)子曰:“人皆曰‘予知’,驱而纳诸罟擭陷阱之中,而莫之知辟也。人皆曰‘予知’,择乎中庸而不能期月守也。”
(八)子曰:“回之为人也,择乎中庸,得一善,则拳拳服膺而弗失之矣。”
(九)子曰:“天下国家可均也,爵禄可辞也,白刃可蹈也,中庸不可能也。”
(十)子路问强。子曰:“南方之强与?北方之强与?抑而强与?宽柔以教,不报无道,南方之强也,君子居之。衽金革,死而不厌,北方之强也,而强者居之。故君子和而不流,强哉矫!国有道,不变塞焉,强哉矫!国无道,至死不变,强哉矫!”
(十一)子曰:“素隐行怪,后世有述焉,吾弗为之矣。君子遵道而行,半途而废,吾弗能已矣。君子依乎中庸,遁世不见知而不悔,唯圣者能之。”