- 读书 >
- 中国的智慧 - 林语堂 >
- 第二部分 中国民主文献 >
- 子思《中庸》
四、人文主义标准
0字 下载全书
(十三)子曰:“道不远人。人之为道而远人,不可以为道。”《诗》云:“伐柯伐柯,其则不远。”执柯以伐柯,睨而视之,犹以为远。故君子以人治人,改而止。忠恕远道不远,施诸己而不愿,亦勿施之于人。
“君子之道四,丘未能一焉:所求乎子以事父,未能也;所求乎臣以事君,未能也;所求乎弟以事兄,未能也;所求乎朋友先施之,未能也。庸德之行,庸言之谨,有所不足,不敢不勉;有余不敢尽;言顾行,行顾言,君子胡不慥慥尔!”
(十五)君子之道,譬如行远必自迩,譬如登高必自卑。《诗》曰:“妻子好合,如鼓瑟琴;兄弟既翕,和乐且耽;宜尔室家,乐尔妻帑。”子曰:“父母其顺矣乎!”
(十四)君子素其位而行,不愿乎其外。素富贵,行乎富贵;素贫贱,行乎贫贱;素夷狄,行乎夷狄;素患难,行乎患难。君子无入而不自得焉。
在上位,不陵下;在下位,不援上。正己而不求于人则无怨。上不怨天,下不尤人。故君子居易以俟命,小人行险以侥幸。
子曰:“射有似乎君子,失诸正鹄,反求诸其身。”