- 读书 >
- 中国的智慧 - 林语堂 >
- 第五部分 中国睿智与智慧 >
- 古代哲学家寓言
舌存齿亡
0字 下载全书
常枞有疾,老子往问焉,曰:“先生疾甚矣,无遗教可以语诸子弟者乎?”常枞曰:“子虽不问,吾将语之。”常枞曰:“过故乡而下车,子知之乎?”老子曰:“过故乡而下车,非谓其不忘故耶?”常枞曰:“嘻,是已。”常枞曰:“过乔木而趋,子知之乎?”老子曰:“过乔木而趋,非谓敬老耶?”常枞曰:“嘻,是已。”张其口而示老子曰:“吾舌存乎?”老子曰:“然。”“吾齿存乎?”老子曰:“亡。”常枞曰:“子知之乎?”老子曰:“夫舌之存也,岂非以其柔邪?齿之亡也,岂非以其刚邪?”常枞曰:“嘻,是已,天下之事已尽矣,无以复语子哉。”
[刘向《说苑·敬慎》]