银河吹笙
0字 下载全书
怅望银河吹玉笙① ,楼寒院冷接平明② 。重衾幽梦他年断,别树羁雌昨夜惊③ 。月榭故香因雨发,风帘残烛隔霜清。不须浪作缑山意④ ,湘瑟秦箫自有情⑤ 。
【题解】
本篇是怀念所恋女冠的艳情诗。女冠已与义山断绝往来,如同银河阻隔牛女相接。故首联谓怅望银河,吹玉笙以寄情也;楼寒院冷,彻夜难眠,吹笙直至天明也。次联谓被底双星之往事早已成为过去;昨夜闻别树孤雌之哀鸣,令我心惊。三联谓月榭中的残花因雨润而发故香,动我旧日之思;隔霜望风帘内之残烛,叹今宵之寂寞。上句由内而外,下句由外而内。末联谓彼姝何必假惺惺拿修道来骗我呢?恐怕你早已投入别人的怀抱,如同湘瑟和秦箫的互相唱和了。“浪”字用得尖刻,如恨如嘲。
【注释】
①李贺《天上谣》:“秦妃卷帘北窗晓,窗前植桐青凤小。王子吹玺鹅管长,呼龙耕烟种瑶草。”
②平明:拂晓。
③羁雌:失伴的雌鸟。枚乘《七发》:“暮则羁雌迷鸟宿焉。”
④缑山:在今河南省偃师县东南。见《送从翁从东川弘农尚书幕》“挥手谢松乔”句注。
⑤湘瑟:湘灵鼓瑟。《楚辞·远游》:“使湘灵鼓瑟兮,令海若舞冯夷。”湘灵谓舜妃。秦箫:指秦国萧史、弄玉故事。见《送从翁诗》“秦娥弄碧箫”句注。