武夷山
0字 下载全书
武夷山①
只得流霞酒一杯② ,空中箫鼓当时回③ 武夷洞里生毛竹④ ,老尽曾孙更不来⑤ 。
【题解】
本篇讽刺神仙之虚妄。一二句谓天上的流霞仍使人想起仙酒,可惜只饮一杯,空中的仙乐顷刻返回天上。三四句谓武夷山洞中毛竹丛生,山民老尽,可是武夷君这位仙人一去不复还,所谓仙界,其谁知之?
【注释】
①武夷山:在福建崇安县西南,绵亘一百二十里,有三十六峰,三十七岩,溪流缭绕其间,分为九曲。道书称为第十六洞天。
②流霞:神话中的仙酒。王充《论衡·道虚》:“(项)曼都曰:‘有仙人数人,将我上天,离月数里而止……口饥欲食,仙人辄饮我以流霞一杯,每饮一杯,数月不饥。’”
③“当”读去声。《诸山记》:“武夷山神号武夷君,秦始皇二年,一日语村人曰:‘汝等以八月十五日会山顶。’是日村人毕集……闻空中人声,不见其形。须臾乐响,亦但见乐器,不见其人。”
④《武夷山记》:“武夷君因少年慢之,一夕山心悉生毛竹如刺,中者成疾,人莫敢犯,遂不与村俗往来,蹊径俱绝。”
⑤《武夷山记》:“是日(八月十五日),太极玉皇太姥、魏真人,武夷君三座空中,告呼村人为曾孙,令男女分坐,会酒肴。须臾乐作,乃命行酒,令彭令昭唱人间可哀之曲。”